Historia i misja

W dniu 20 października 1997 roku w Poznaniu założone zostało Stowarzyszenie Psychologia i Architektura (SPiA). Stowarzyszenie założone zostało przez grupę uczonych z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, architektów i urbanistów z Politechniki Poznańskiej, członków Stowarzyszenia Architektów Polskich oraz Towarzystwa Urbanistów Polskich oraz Komisji Urbanistyki i Planowania Przestrzennego Polskiej Akademii Nauk Oddział w Poznaniu. Prowadzi ono działalność wyłącznie non profit.

Inicjatywa utworzenia "Stowarzyszenia Psychologia i Architektura" zrodziła się z chęci stworzenia organizacji zajmującej się interdyscyplinarnie problemami człowieka, architektury i środowiska przestrzennego. Podstawową motywacją utworzenia stowarzyszenia było stworzenie organizacyjnych możliwości działań społecznych na wzór International Association for Man and Environment Studies (IAPS) i jego amerykańskiego odpowiednika Environment and Design Research Association. Podstawowym celem programowym stowarzyszenia było i jest stymulowanie i koordynowanie badań nad zachowaniem się ludzi w środowisku projektowanym przez architektów i urbanistów, jak też promowanie koncepcji projektowania z myślą o człowieku. Podstawową przesłankę programową stowarzyszenia stanowi podzielane coraz powszechniej przekonanie, że właściwe kształtowanie relacji między człowiekiem a projektowanym środowiskiem przestrzennym jest możliwe jedynie w perspektywie interdyscyplinarnej.

Nazwa "Stowarzyszenie Psychologia i Architektura" stanowi swoistego rodzaju skrót myślowy i hasło wywoławcze. W istocie Stowarzyszenie stawia sobie szerszy zakres działania niż sugeruje to sama nazwa. Misją stowarzyszenia SPiA jest, po pierwsze, integrowanie badaczy i praktyków również z innych dziedzin zainteresowanych środowiskiem przestrzennym jak filozofia, historia sztuki, ekonomia, socjologia, prawo, geografia, nauki o poznaniu i sztuki piękne. Po drugie, misją Stowarzyszenia jest integracja badaczy i projektantów należących do różnych generacji i kultur, którym bliska jest idea stosowania wiedzy o zachowaniu się i psychicznych potrzebach człowieka w projektowaniu architektonicznym i planowaniu przestrzennym. Obok konieczności burzenia barier dzielących projektantów praktyków i badaczy teoretyków, występuje potrzeba przełamywania barier, jakie stwarzają odmienne wizje dziedzictwa kulturowego, tworzenia postępu, traktowania natury i obchodzenia się ze wzorami kultury. Mimo globalizacji, odmienności pokoleniowe oraz kulturowe uwidaczniają się w osobliwych typach wrażliwości, systemach wartości, nastawieniach do przeszłości i przyszłości. Edukacja, projektowanie i twórczość naukowa nie opierają się na jednolitym systemie wartości.  Istnieje potrzeba szukania wspólnych płaszczyzn w myśleniu zarówno o człowieku, jak i jego otoczeniu fizycznym, społecznym i przyrodniczym. Celem stowarzyszenia SPiA jest zatem szerzenie tolerancji jako podstawy poszerzania wolności człowieka, możliwości rozwoju duchowego w środowisku zabudowanym i w zgodzie z wymaganiami ochrony środowiska naturalnego.